Памирский тракт * Pamirsky Trakt - PAMIR HIGHWAY - M 41

IN VIER MAANDEN VAN OSH-KIRGIZIE OVER DE M41 TOT TASHKENT EN VERDER DOOR ZUID OOST IRAN

sep - okt - nov - dec  '19

 

Nog eventjes geduld. Hier komt een verslag van de fietstocht van Osh (Kirgizië) over de M41 (de Pamir Highway) tot in Oezbekistan en Iran . Een kaartje én de uiterst gedetailleerde Triplog kun je wel al even napluizen...

Helemaal onderaan kun je die gedetailleerde Triplog downloaden als Wordbestand mét betere layout (ideaal om uit te printen), vind je een gedetailleerde (1/500.000) kaart van het Pamirgebergte én als toemaatje een grote selectie foto's.  De kaart toont het gebied waar de M41 doorheen loopt van de Kirgizische/Tadzjiekse grens (Kizil Art pas) tot Kala-i-Khumb en de Saghirdasht pas (ongeveer 200 km voor Dushanbe). Deze kaart werd bovendien door een Pamirfietser onder handen genomen en aangevuld met waterbronnen, logies, prima kampeerplekjes, afstanden, staat van de weg en nog zo veel meer. Een onmisbare kaart !

Nog méér info over Kirgizië ? Klik dan op     ►

Onderaan deze triplog zul je twee download knoppen vinden.  Het eerste is de digitale kaart van de Pamir en het tweede is onderstaande triplog in Word formaat

Triplog Fietsreis Kirgizië – Tadzjikistan – Oezbekistan – 

 

***** KIRGIZIE *****

Vlucht Brussel - Moskou - Osh met Aeroflot (Аэрофлот)

Dag 1, 31 aug : rondrijden in Osh, gasbidonnetje gekocht : 22 km 🌞

Dag 2, 1 sep : boodschappen in Osh, drukke niet erg interessante stad 32 km 🌞

Dag 3, 2 sep : boodschappen in Osh, 29 km 🌞

Dag 4, 3 sep : Osh (940) over Chiyirchik pas (2383) en afdalen tot in Gulcha (1570), intrek in guesthouse, 94 km, 14,02 kmh gem.🌞

Dag 5, 4 sep : Gulcha (1570) tot aan laatste dorp (Ak Bosogo) voor Taldik pas, tijdens het zoeken naar een geschikt kampement door een jongetje op een muilezel vriendelijk verzocht bij zijn familie te komen logeren (2730), 80 km, 🌞

Dag 6, 5 sep : Ak Bosogo (spontane gastfamilie) over de Taldik pas (3600), korte afdaling en weer stijgen tot 3550, afdaling naar Sary Tash (3150), intrek in guesthouse, 30 km, 8,98 kmh gem.🌞

Dag 7, 6 sep : Sary Tash (3150) moeizaam naar Sary Moghul (2980) met heel sterke tegenwind en transfer naar yurtkamp van CBT met nog een wandeling, 36 km, 12,61 kmh gem, 2u50. ⛅

Dag 8, 7 sep: Lange en zeer mooie wandeling naar “travellers view” (4135) en topje rechts vd pas (4275). Machtig zicht op Peak Lenin.🌞

Dag 9, 8 sep: Transfer met jeep naar Sari Moghul en terugfietsen naar Sary Tash nu met rugwind, 40 km, 17,94 kmh gem, 2u13.🌞

Dag 10, 9 sep: Sary Tash wind zij en bergop tot kampement op 3,44 km van homestay op hoogte van 3855m, 41 km, 11,29 kmh gem, 3u37 weer diarree ⛅

Dag 11, 10 sep: futloos, geen zin meer, ingesneeuwd, diarree. Van kampplaats tot homestay (4040) 3 km onder Kyzyl art pas, 3,44 km. Sneeuwstorm avond. Lekker binnen, lamlendig. ❄

***** TADZJIKISTAN *****

Dag 12, 11 sep: van homestay over Kyzyl art pas (4336), grens over Tadzjikistan in, afdaling tot 4000 terug klim tot Uy Buloq pas (4232) en weer afdalen tot Karakul aan het gelijknamige meer (3930), intrek in guesthouse, 58 km, 13,51 kmh gem, 4u20.🌞

Dag 13, 12 sep: Karakul (3930) nog altijd wind mee, mooie route door nauw dal en thv caravanserai wasbord tot kampement tegen Chinees hekken net voor finale klim Ak Baital (4285), 55 km, 11,73 kmh gem, 4u41.🌞

Dag 14, 13 sep: kampement (-10° buiten, -5° in tent), 7 km klimmen naar pashoogte Ak Baital (4655) en afdalen over asfalt én wind mee tot in Murghab, hotel Pamir, 3630). Laatste 20 km windop, 85 km, 17,55 kmh gem, 4u52.🌞

Dag 15, 14 sep: Rustdag in Murghab, simcard optimaliseren, bazar, wat rondlummelen, 6 km, 9,45 kmh gem, 38 min.🌞

Dag 16, 15 sep: Murghab via controlepost klimmend en windop tot 2,5 km voor Neizatash pass in homestay Mamazair (4060). Droogstaande rivieren, stormwind en geen water om te koken doen me stoppen bij homestay waar ook Yoka, Taiwanese fietsster gestrand is. 47 km, 10,83 kmh gem, 5u01. 🌞

Dag 17, 16 sep:  (4060) met harde tegenwind richting Alichur, gedeeltelijk gelijktijdig met Taiwanees. Ergens halverwege ben ik het stampen beu en strijk neer in yurt thv Bash Gumbez (3940), 31 km, 10,69 kmh gem, 2u52🌞

Dag 18, 17 sep: Yurt (3940) tot in Alichur (3880) met ietsie minder harde wind. Rondrijden in ’t dorp, foto’s uitdelen, 35 km, 11,69 kmh gem, 3u03.🌞

Dag 19, 18 sep: Cher’s guesthouse (3880) 25 km tot afslag Wakhan. Direct grind en wasbord. 2 Britse voorbijgestoken, op het einde Yoka en samen tent opgezet 2 km voor top (4190). Nog 2 Britse komen erbij, 45 km, 10,06 kmh gem, 4u29.🌞

Dag 20, 19 sep: kampplaats (4190) nog 2 km tot Khargush pas (4344) en afdalen tot aan Khargush checkpoint, verder afdalen over gruwelijke wasbordweg met vele kloterige zandpassages waar niet kan gereden worden tot kampement (3550), 41 km, 8,66 kmh gem, 4u45.🌞

Dag 21, 20 sep: Kampement (3550), 10.10 vertrokken globaal alles naar beneden maar ver-schrik-kelij-ke weg. Wel heeel mooi langs Afghaanse grens. Arriveren in Langar (2840) en homestay Nureddin, 42 km, 8,97 kmh gem, 4u44.🌞

Dag 22, 21 sep: Langar (2840) over slechte grindweg langs talloze dorpjes tot aan de afslag (2750) naar Bibi Fatima hot spring. Op 15 min taxi geregeld voor 100 somoni en 8 km de berg op à 12% tot hotel op 3190 m. 43 km, 10,08 kmh gem, 3u58.🌞

Dag 23, 22 sep: Bibi Fatima ♨️ in de voormiddag, Yamchun fort in de namiddag. ’s Avonds met de 2 moto Russen melkweg fotografie met behoorlijk resultaat.🌞

Dag 24, 23 sep: ’s Nachts onwel, avondeten volledig uitgebraakt, schijterij en heel de godganse dag in bed zonder fut. Van 13.00 tot 15.00 geslapen, dan netflix gekeken en ’s avonds hoorspel (podcast) geluisterd. Vroeg in slaap gevallen.🌞

Dag 25, 24 sep: voel me stukken beter, afdaling tot hoofdweg en verder op en neer richting Ishkashim. Benen voelen toch wat slapjes, wat wil je, gister niks gegeten. Na Shitkarv tarmac met af en toe nog redelijke stroken grind en stijve tegenwind. Stop in Intisor guesthouse (2580), 66 km, 11,47 kmh gem, 5u47.🌞

Dag 26, 25 sep: Guesthouse (2580) over gebrekkig asfalt met vele grindpassages tot net voorbij de splitsing naar Garmchashma, kampement (2300), 86 km, 14,23 kmh gem, 6u02.🌞

Dag 27, 26 sep: kampement (2300) eerst 6 km klimmen naar hotsprings (2550), meer dan 3 uur wachten op de mannen shift en verder naar kampement (2200) net voor Shichozg, 22 km, 11,29 kmh gem, 1u59.🌞

Dag 28, 27 sep: kampement (2200) tot in Khorog en Pamir Lodge (2130). Namiddag lanterfanten en pintjes drinken met François en Kobe de Belgen. ’s Avonds eten bij de Indiër, 35 km, 12,44 kmh gem, 2u52.🌞

Dag 29, 28 sep: rustdag, kleren wassen, boodschappen, fiets wat kuisen avondeten lekker en hygiënisch bij World Cuisine, 15 km, 12,98 kmh gem, ’s avonds zie ik Yip terug in Pamir Lodge 1u38 🌞

Dag 30, 29 sep: tweede rustdag, 't is zondag en doods in Khorog. Samen met Yip koffie en pintjes slurpen, eten en kletsen van 15.00 tot 20.30 in zaakje langs rivier,  10 km, 11,17 kmh gem, 58 min.🌞

Dag 31, 30 sep: van Khorog (2130) Shakdara vallei in tot paar km voorbij Shohirizm en kampement tussen herfstige boompjes in mooie kloof (2860) redelijk asfalt tot Shohirizm, 64 km, 12,68 kmh gem, 5u05.🌞

Dag 32, 1 okt: kampement (2860), onverhard, licht stijgend over soms heel slechte weg tot kampement bij kasteelruïne Javshangoz (3360), ’s avonds veel wind en lichte smeltende sneeuw, 52 km, 9,52 kmh gem, 5u30.🌞

Dag 33, 2 okt: kampement (3360), warmwaterbron kunnen lokaliseren en badje. Rond 10.20 beginnen fietsen, slechte weg. Uiteindelijke beklimming lang maar niet al te steil, Maysara pas (4230).Sommige stukken duwen. Kampement om 17.15, koud en halt bij verlaten hut (4160) tent in hut geplaatst, 41 km, 8,16 kmh gem, 5u02.🌞

Dag 34, 3 okt: kampement (4160) en al direct rivier doorwaden, barslechte afdaling (8 km) tot op Pamir, dan eindelijk asfalt ! Windop maar goed afdalend tot kampement tussen de bomen 1 km voor Oqmamad (3010), 68 km, 15,20 kmh gem, 4u30.⛅

Dag 35, 4 okt: kampement (3010) en haast zonder wind bergaf met rechts en vooral links hoge besneeuwde pieken tot Pamir Lodge, Khorog (2130). Zeer mooi stuk M41. Aanvankelijk zwaar bewolkt dan overwegend zonnig en op ’t eind weer bewolkt, 97 km, 17,90 kmh gem, 5u26.⛅

Dag 36, 5 okt: rustdag Khorog, naar Megafone winkel, bazar, World Cuisine resto, 12 km, 13,80 kmh gem, 52 min. ⛅

Dag 37, 6 okt: Khorog (2130) continue langs de Panj over slecht asfalt met veeel grindepisodes tot in Rushan (1990) in Rushan Guesthouse, na inchecken rukwinden en veel regen, 69 km, 14,46 kmh gem, 4u46.

Dag 38, 7 okt: Rushan (1990) langs Panj en voortdurend indrukwekkende smalle kloof tot net voor splitsing met Vanj vallei in “hotelletje” in renovatie (duck hotel in iOverlander) op 1550 m, 94 km, 14,70 kmh gem, 6u24. 🌞

Dag 39, 8 okt: Duck hotel (1550) al om 08.45 op weg maar door slechte M41 met redelijk wat klimmetjes net voor het donker in Roma Homestay te Qalai Khumb (1250), 90 km, 12,38 kmh gem, 7u17

Dag 40, 9 okt: Qalai Khumb (1250), direct klimmen en steil. Eerste 15 km over redelijk asfalt, dan over ok onverhard tot kampement op 2750 m, 28 km, 6,69 kmh gem, 4u16

Dag 41, 10 okt: kampement en nog steeds klimmen op ok gravel tot Sagirdasht pas (3252) en afdalen over iets mindere gravel tot in Tavildera en in hotel (1610), 55 km, 11,63 kmh gem, 4u46.

Dag 42, 11 okt: hiep, hiep 49 jaar jong en fietsen maar langs lastig parcours; veel op en neer en “inhammen” om riviertjes en geulen te passeren. Slecht onverhard wegdek tot op de splitsing. Macadam ! 16 km verder geen Nurobod zoals op kaart en dus kampement op 1160 m, 74 km, 12,79 kmh gem, 5u49.

Dag 43, 12 okt: van kampement (1160) direct klimmen en weer afdalen. Vervolgens opeenvolging van verschillende klimmen op onverhard, 10% en hoogteverschillen tot 300 m ! Loodzwaar. Oude weg geblokkeerd door aanleg stuwmeer. Slechte bergroute in de plaats. Moe en stop in Ob-i-Garm (1320) in hotspring hotel; 50 km, 11,29 kmh gem, 4u29.

Dag 44, 13 okt: Hotspringhotel (1320) verder klimmen 14 km lang op tarmac tot pashoogte (1800) en vervolgens continue afdalend op goeie tarmac tot in Dior Hotel in Dushanbe (820m). Aankomst 15.45 ! 100 km, 20,03 kmh gem, 5u01.

*** TUSSENTIJDS TOTAAL : 2.036 KM ***

Dag 45, 14 okt: Rustdag Dushanbe, wat aan sightseeing doen, batterij en hoesje kopen voor gsm, eten bij Segafredo, supermarkt en ’s avonds bij de Libanees; 9 km, 10,08 kmh gem, 57 min.

Dag 46, 15 okt: Rustdag Dushanbe, koffietjes bij de Turk, kaartjes schrijven, beetje rondfietsen, uitzichtheuveltje op, zwak zicht, naar Segafredo, pintjes, kaartjes schrijven en eten bij Segafred, avondfotografie gebouwen, 21 km, 15,11 kmh gem, 1u25.

Dag 47, 16 okt: Dushanbe (820) klimmen naar de Anzob tunnel  en op 1920 gestopt (splitsing oude pasweg via Kalon). Eerste camion waar ik teken naar doe stopt. Kamaz. Net uit tunnel (mag niet betalen) verder fietsen en afdalen tot kampement in Sarvoda in soort parkje (1620), 98 km, 17,13 kmh gem, 5u44.

Dag 48, 17 okt: kampement (1620), door kloof, mooi dalen, Aini en in andere kloof verder naar beneden. Na middagmaal veel meer wind tegen en flink doorgefietst tot Panjakent (was aanvankelijk niet bedoeling)in hotel (980) in donker, 127 km, 17,18 kmh gem, 7u24.

***** OEZBEKISTAN *****

Dag 49, 18 okt: Hotel (980)m, licht windje en licht bergaf. Na 20 km grens, zeer vriendelijk, niet moeilijk. Eerst geld gewisseld. Yoga en Oostenrijkse fietser zijn daar. Na grens verder over matig asfalt en zeer druk verkeer. Inchecken Furkat B&B (720), simcard kopen en kapper (20.000 som), 66 km, 19,71 kmh gem, 3u23.

Dag 50, 19 okt: Rustdag, Registan bezoeken, dictator Karimov’s mausoleum, nieuw kerkhof en oud kerkhof (Shah-i-Zinda) en ’s avonds nog de gewone lichtshow in Registan, 12 km, 12,03 kmh gem, 1u01.

Dag 51, 20 okt: Rustdag, Bibi Khanym moskee, Mausoleum Timur, treintickets gaan bestellen in station, en ’s avonds avondfotografie in Registan én 3D projectie; 25 km, 14,16 kmh gem, 1u48.

Dag 52, 21 okt: Rustdag, met trein én fiets (gratis) naar Bukhara (230 m) en fietsen naar centrum (station ligt op 13 km van stad), inchecken in hotel en ’s avonds naar centrum en avondeten op dakterras; 30 km, 15,87 kmh gem, 1u54.

Dag 53, 22 okt: Rustdag, eerst te voet, namiddag met fiets sightseeing in Bukhara. ’s Avonds dakterras met zicht op Minorai Kalon, de 45m hoge, mooi verlichte minaret, 12 km, 12,02 kmh gem, 1u02.

Dag 54, 23 okt : Rustdag, nog wat rondrijden in Bukhara, dan met fiets naar station Bukhara, trein terug naar Samarkand, pizza bij de fastfood, nog even Registan gedag zeggen en naar Furkat guesthouse, 30 km, 16,75 kmh gem, 1u46.

Dag 55, 24 okt: Samarkand (720) eerst nog kort, licht klimmend, dan heel licht dalend over drukke 4 vaksbaan. Muziek in oren. Saaie drukke rechtdoor route windop. Voor Jizzax door de vallei ipv de klim. Net voor donker op slecht strookje gras net naast stoffige “afgesloten” weg. Veel verkeer. Slechtste kampplaats (350 m) tot nu toe, 113 km, 20,09 kmh gem, 5u37

Dag 56, 25 okt: Kampplaats (350) over dezelfde drukke tot zeer drukke hoofdweg (M34/39), zonder wind en vlotjes fietsend tot rustig en groen kampement (260 m) op zijweg van M39 thv Pathazor – Sirdaryo, 127 km, 21,82 kmh gem, 5u51

Dag 57, 26 okt: Kampplaats (350), 10.30 u vertrek, geen tegenwind over dezelfde drukke weg, later M39, tot in Hotel Paradise, Tasjkent (440 m), 85 km, 21,18 kmh gem, 4u03.

Dag 58, 27 okt: eerste dag Tasjkent, naar Flydubai kantoor, gesloten natuurlijk (zondag) en 2 fietsenwinkels gezocht die er niet meer zijn. ’s Avonds weer bij de Koreaan bij het hotel, 39 km, 15,03 kmh gem, 2u37.

Dag 59, 28 okt: tweede dag Tasjkent, naar fietswinkel, doorverwezen en uiteindelijk een zeer kleine doos. Verpakkingsmateriaal bijeengezocht en Chinese makelij supervalies gekocht i.p.v. grote plastic tas en ’s avonds weer bij Koreaan, 30 km, 14,69 kmh gem, 2u24.

Dag 60, 29 okt: Fiets in ongeveer 3u30 in veel te kleine doos gepropt en alle bagage in supervalies gestopt. Niet gefietst uiteraard

Dag 61, 30 okt: Vlucht om 08.00 u. naar Dubai. 84 € betaald voor fiets en rond 13.00 u in hotel in Dubai met hotel busshuttle. Wat rondlopen en ’s avonds bij de Indiër. 34°  hier. Jawadde

 

 ***** IRAN *****

Dag 62, 31 okt: na het ontbijt een zwemmertje in ’t zwembad, ’s middags weer eten bij de Indiër en rond 14.00 u. naar luchthaven. 45 € voor fiets en zonder problemen met onbeschadigde doos vlucht naar Mashhad. Alle formalieiten daar vrij vlot. Fiets mee en met taxi geregeld door Niloufar naar hotel in Mashhad

Dag 63, 1 nov: door wijziging plan, huurauto proberen te huren, ging niet, bij de Libanees eten en in de late namiddag naar Imam Reza schrijn. Gigantisch groot, heel gedoe om binnen te raken en persoonlijke “lijfwacht/gids mee. ’s Avonds bus proberen te regelen, maar uiteindelijk taxi gecharterd voor morgen voor 170 € en een kleine 1.000 km (jawel).

Dag 64, 2 nov: rit met taxi en kleine doos mooi achterin tussen voorzetels en achterbank naar Kerman. Onderweg via Niloufar guesthouse in Kerman geregeld. In Kerman om 20.15 en inchecken in guesthouse Khorram bij jonge eigenaar Farhad. ’s Avonds plots erge buikpijn rechtsonder. Heel de nacht niet kunnen slapen van de pijn. Geen koorts noch algemene malaise, neen, gewoon erge pijn.

Dag 65, 3 nov: Na slapeloze nacht nog altijd even erge pijn. Obstipatie ? Laxeermiddel gaan halen in apotheek. In de late namiddag nog altijd hetzelfde. Spastische darm ? Equivalent van Buscopan gaan halen. 4 uur later nog altijd even erge pijn. Met Farhad naar ziekenhuis, bloedtest, urinestaal en bij dokter. Weer naar hotel. Om 23.00 weer naar ziekenhuis voor resultaat test; bloed in de urine, koliek en of niersteen. Prik in gat tegen de pijn en hele rits medicatie mee. Goede nacht zonder pijn !

Dag 66, 4 nov: later op, nog altijd geen pijn, redelijk goed gevoel, veel ontbeten en op ’t gemak naar Bazar, Kolompé (zoete Kermaanse dadelkoek), lekkere dadels én Ardeh (sesamzaad pasta voor op de boterham gekocht, niet meer naar een voorgeschreven scan geweest, geld gewisseld en zeer duur eten in restaurant, 21 km, 12,87 kmh gem, 1u38.

Dag 67,  5 nov: Kerman (1760), boodschappen, barber en even na middag naar Mahan over begot een fietsweg ! In duur hotel (1900) vlak over Schrijn van Iman huppeldepup en ’s avonds traditioneel op de grond in resto, 46 km, 17,01 kmh gem, 2u45.

Dag 68, 6 nov: Mahan (1900) eventjes terug richting Kerman en dan rechtsaf klimmen tot aan de tunnel (2700) en eenmaal eruit afdalen tot voorbij Syrch, kort klimmetje en verder afdalen tot afslag naar Andujherd, licht afdalen en kampement aan rand van dadelpalmbos ( 860). Fijn kampvuurtje; 81 km, 19,50 kmh gem, 4u09

Dag 69, 7 nov: Kampement (860) verder afdalen door dadelplantages, dan onverharde weg van goeie kwaliteit verder afdalend door geërodeerde heuvels en in Pshyywh een “track” met zanderige passages met links de Lut en rechts bergen tot in Keshit (430). Intrek in huis aanbevolen door mensen van deze morgen in Andujherd, tot om 21.00 politie mij manu militari naar “hotel” doet verhuizen, 68 km, 16,79 kmh gem, 4u05.

Dag 70, 8 nov: Keshit (430) uitrijden en eerst ruïnestad bezoeken, dan woestijnrit met 3 heuvelruggen die ik moet doorsteken, alles tarmac tot het dorpje Hormak waar ik water insla, terugkeer en de “track” insla, voorbij de moskee en een schitterend kampement plaatsje vind achter struiken en palmbomen én een warm stroompje (1270), 47 km, 12,83 kmh gem, 3u41.

Dag 71, 9 nov:  Kampement (1270) en direct klimmen over een mix van grind en kleine kiezel (zandeffect) naar 1600, afdalen naar 1400 en weer naar 1600 door desolaat maar mooi en ruig landschap. Na 37 km over dit grind kom ik op grote baan, maar word gevolgd  door witte wagen en later politiewagen die mij en fiets oppikt (wegens populaire drugsmokkelroute vindt de politie het veiliger dat ik met hen meerij) en 35 km verder in Bam (1080) afzet, 70 km, 14,36 kmh gem, 4u54.

Dag 72, 10 nov: rustdag Bam, naar Arg e Bam, de citadel + rondrijden namiddag en avond, 28 km, 13,97 kmh gem, 2u01.

*** TUSSENTIJDS TOTAAL : 3.235 KM ***

Dag 73, 11 nov: Bam (1080), 30 km op de drukke baan en windop aan 9 à 10 kmh én licht stijgend tot afslag links en zijwind. Verder licht klimmend tot Dehbakry waar Mehdi me 8 km voordien uitgenodigd heeft in zijn huis (2080), 59 km, 12,91 kmh gem,

Dag 74, 12 nov: Volledige dag bij Mehdi en familie, vooral eten, drinken, zitten en wat spelen met de kids, maar gelukkig ook eens naar het safraanveldje en bijenkorven van Amin. In de namiddag wat meehelpen met de kaki oogst. Super vriendelijke en gastvrije familie.

Dag 75, 13 nov: Dehbakry (2080) verder klimmen tot net voor de tunnel (2400) gevolgd door een lange afdaling tot in Jiroft. Water inslaan en een heel eind verder kampement opslaan in dadelplantage (640) én leuk kampvuurtje ’s avonds, 75 km, 22,87 kmh gem, 3u18.

Dag 76, 14 nov : Kampement vlak en geen tegenwind, vlot fietsend tot ongeveer 20 km voor Faryab (provincie Kerman) door lekke band. Amin en Ali helpen een handje en nodigen me uit voor koffie. Dat wordt natuurlijk meer en na een lang bezoek aan de velden van boer Amin gaat het naar diens vader en broers huis waar ik eet en overnacht (660), 76 km, 21,25 kmh gem, 3u34.

Dag 77, 15 nov: Ontbijt bij de familie, nog eens langs bij boer Amin en fietsen eerste helft vlak, tweede helft golvend tot een paar km voor Faryab (provincie Hormozgan) en kampement (340), 109 km, 20,40 kmh gem, 5u22.

Dag 78, 16 nov: Om 09.40 op de baan en eenmaal op de grote weg licht klimmen naar 420 m en afdalen en lang over vlakke, brede, drukke en saaie weg tot in hotel in Bandar Abbas (10), 106 km, 20,96 kmh gem, 5u04. ’s Avonds internetblokkade en communicatieproblemen en begin van periode van onrust n.a.v. plotse verdrievoudiging van benzineprijs

Dag 79, 17 nov: Hotel (10), sprintje naar haven, vlot ticketje (300.000), nog 100.000 voor fiets op boot en hop naar Hormuz. Inkopen doen, omeletje met fruitsap en in wijzerzin tot halverwege het eiland met veel fotostops én klein piek beklimminkje tot kampement op Red Beach strand (2m), tentje op strand en zwemmertje plasseren. Zalig, 25 km, 12,22 kmh gem, 2u02 Heel de dag internetblok

*** TUSSENTIJDS TOTAAL : 3.685 KM ***

Dag 80, 18 nov: Strandkampement, op ’t gemakje ontbijten ondanks de duizenden vliegen. Zwemmertje plasseren en heel op ’t gemak de tweede helft van Hormuz afhaspelen, een waar geologisch kleurenpalet van scherpe pieken, zoutafzettingen en kloofjes, om 19.00 boot terug naar Bandar Abbas en zelfde hotel, 24 km, 11,43 kmh gem, 2u06. Heel de dag internetblok.

Dag 81, 19 nov: Hotel (2m) telefoneren Katrien, boot naar Qeshm (300.000 + 100.000), haar en baard trimmen, 2 sandwiches met vlees, wat schuilen voor de regen (jawel) en vroeg inchecken in Boutique Hotel met zwembad aan haventje met gestrande typisch Iraanse boten. ’s Avonds vis in resto hotel, 18 km, 13,69, 1u20. Heel de dag internetblok.

Dag 82, 20 nov: Hotel (2m), regen, op ’t gemak ontbijten en beslissen om nog een nachtje te blijven. In de namiddag paar km verder naar ’t strand, tafelbergje beklimmen en bij terugkeer verkeerde afslag en diep in de modder. In hotel met de tuinslang fiets kuisen en vis ’s avonds, 16 km, 12,04 kmh gem, 1u20.

Dag 83, 21 nov: Hotel via middenroute langs luchthaven tot in Coludang guesthouse in Dehkhoda samen met koppel van Tehran en frans koppel. Klaptje doen, spelletje spelen. Fijn, 66 km, 17,83 kmh gem, 3u44.

Dag 84, 22 nov: Coludang guesthouse eventjes terug tot splitsing en onverhard langs de bijna verlaten mooie zuidkust tot 7 km voor Kani dorp. Onderweg ommetje door de mooie Chour vallei. Kampement in overdekt betonnen strandhuisje aan zee, 70 km, 17,23 kmh gem, 4u03.

Dag 85, 23 nov: eerst een zwemmertje in de zee, moet kunnen op 23 nov, dolfijnen spotten, en op het gemak tot Kani, rechtsaf en verder langs de noordkust tot in Chahu Sharghi in guesthouse (20m) en onbepakt tot Chahu canyon, maar geen bezoek, wel bergje in de buurt beklimmen en mooie foto’s nemen, 45 km, 15,26 kmh gem, 2u56.

Dag 86, 24 nov : Guesthouse, lekker ontbijt en met fiets tot chahkuh canyon. Ali begeleidt me ongevraagd en lost niet meer. Wandelen door de kloof en uiteindelijk er uit klimmen, andere kloofjes verkennen en uitzicht op bergtopje. Om 14.15 fietsen naar Haftrangoo guesthouse, maar eerst nog stukje Statue Valley bij avondzon, 38 km, 18,16 kmh gem, 2u07.

Dag 87, 25 nov: Haftrangoo, fietsen windop langs gasveld met restgasvlam, foto’s van de badgirs (wind-vanger) in Laft dorp en een paar km verder de (open) ferry op voor een kort ritje naar het Iraanse vasteland. Nog een twintigtal km verder en leuk kampement (20m) tussen de … jawel, dadelpalmen, 64 km, 17,81 kmh gem, 3u37.

Dag 88, 26 nov: kampement (20m) om 10.00 op de weg, schrikkelijk druk, vuil, industrie alom, muziek in oortjes. Beetje voor BA flamingo’s én flamingo incident met legermannetjes. Bleek dat ik onbewust foto’s nam van een legerbasis terwijl ik enkel flamingo’s fotografeerde en zag en helemaal geen militaire infrastructuur. Hotel zoeken in buurt van busstation, geen, en weer naar centrum. Inchecken en onbepakt terug én ticketje gekocht voor Kerman voor 500.000 rial. ’s Avonds pizza, 101 km, 18,75 kmh gem, 5u25.

Dag 89, 27 nov : Ontbijt in hotel, Snapptaxi naar busstation en om 11.00 vertrek in VIP bus naar Kerman. 7 uur later om 19.00 in busstation en per taxi naar Farhads guesthouse. Socializen en slapen in de dorm.

Dag 90, 28 nov : ontbijten en per taxi naar busstation en bus om 11.45 naar Esfahan. Halverwege bij politiecontrole Afghaanse migrant van de bus geplukt en geboeid afgevoerd. Aankomst 21.00 en met metro naar guesthouse van Maryams ouders en slapen bij papa op tapijt.

Dag 91, 29 nov : verkassen van Maryams ouders guesthouse naar ander gebouw van Maryam. In de namiddag naar Naqsh e Jahan plein en in donker over Khaju brug. Wat rusten op bed en om 00.30 per taxi naar luchthaven. Katrien om 02.15 uit luchthaven en om 03.00 in bed. Zucht.

Dag 92, 30 nov: om 06.30 eruit en naar immigratiedienst voor verlenging visum. Koers van bureau naar bureau, totaal onduidelijk, maar toch om 12.00u de felbegeerde verlengingsstempel, weer goed voor een extra maand in Iran. In namiddag terug naar het plein en de bazaar en ’s avonds kookles met Maryam, 2 Denen en een Argentijn. Fijne avond, leuk en we eten nog alles op ook.

Dag 93, 1 dec : om 09.30 ontbijt en met Maryams auto naar reisbureau en treinticket geboekt, vervolgens naar bank, euro’s gewisseld en op creditkaart laten zetten. Dan naar Maryams ouders en met Snapp naar simcardverkoper. Eten in resto aan overkant en met Snapp naar plein en bazaar. In het donker terugwandelen over de dubbele brug

Dag 94, 2 dec : ontbijt en Katrien met Maryam naar simcardwinkel want probleem. Dan met taxi naar treinstation en om 13.40 op de trein, couchette voor ons alleen geboekt, terug naar Bandar Abbas. Redelijk geslapen op de trein.

Dag 95, 3 dec : om 07.00 u aankomst in BA en per taxi naar Atilar hotel, mijn fiets oppikken en Ortlieb tassen herschikken. Naar de haven om ticket te kopen en onmiddellijk de boot op naar Hormuz. Omeletje in het cafeetje en per fiets in wijzerzin rond het eiland tot aan Red beach en kampement op rotsen boven strand, 14 km.

Dag 96, 4 dec : van kampement op Red Beach eerst een ochtendlijk zwemmertje en dan verder op de ringweg. Rainbow valley en verder de zoutgrot bezocht. Rond 13.00 omeletje in het zeedijk café en om 15.15 de boot rechtstreeks naar Qeshm om 8 km verder in het bijna donker kampement te maken aan zee, 24 km, 13,37 kmh gem, 1u51.

Dag 97, 5 dec : kampement, doortocht van dromedarissen, zwemmertje in zee en een 15 km verder bezoek aan Star Valley, wandeling doorheen het gebied. Verder fietsen langs de zuidkust en net voor donker kampement terug aan zee in dorpje Shib Deraz, 53 km, 15,96 kmh gem, 3u22.

Dag 98, 6 dec : kampement, ontbijt en jawel, zwemmertje in zee. Verder langs de zuidkust en zelfde route als dag 84 tot in Shour vallei, kampement opslaan in mooi woestijn landschap. Complete stilte en rust, 53 km, 15,72 kmh gem, 3u 25.

Dag 99, 7 dec : van kampement via zuidkust met straffe wind mee. Mooie route (2e maal) en vele foto stops. Waar ik vorige keer rechts afsloeg op splitsing rijden we nu rechtdoor en wordt het weer grindweg, we zijn op het meest westelijke punt van Qeshm en 6 km voor de finish rijdt Katrien een rip in achterband. Binnen- en buitenband vervangen we en rond 16.00 arriveren we in guesthouse in Basaido, 64 km, 16,27 kmh gem, 3u57.

Dag 100, 8 dec : van guesthouse eerst naar haven, bootje bespreken dan met eigenaar naar Tabl mangrove forest en terug. Om 15.00 u. In klein vissersbootje naar vasteland thv Berkeh Sifili en wind mee doorfietsen tot in Bandar Kong en mooi guesthouse. ’s Avonds naar Bandari huwelijk met liveband en bandari kont en schouderschud dansers, 47 km, 20,65 kmh gem, 2u16

Dag 101, 9 dec : in guesthouse onweersbui uitzitten en rond 11u20 vertrekken we slalommend tussen grote plassen. Zon breekt door en met wind mee arriveren we in Bandar Charak rond 17.20. 45 km voor Charak nodigde Aboozar ons uit bij hem te logeren, 102 km, 21,41 kmh gem, 4u48

Dag 103, 10 dec : rustdag bij Aboozar, slecht weer, ’s morgens naar barber en winkeltje, in de namiddag met Aboozar en Ismael en de hele kroost naar een leegstaand huisje in de woestijn en picknicken onder dak terwijl het hard regent. Lekkere vis met groentjes en een straffe waterpijp. ’s Avonds met de vrouwen en kids in ons kamertje en Moustache (broer van Aboozar met een indrukwekkende knevel) komt ook op bezoek, 6 km, 12,86 kmh gem, 31 minuten.

Dag 104, 11 dec : van bij Aboozar langs de rustige en zeer, zeer mooie kustroute richting Parsian. De route loopt langs de kust, soms tussen twee heuvelruggen. De scheve “schotsen” en plooien in de bergmassieven zijn zeer indrukwekkend. Wanneer we rond 16.15 een verlaten militaire post in de vorm van een fort met twee torens en kantelen beslissen we kampement te maken. Op het “terras” op het eerste verdiep zetten we ons tentje. Muisstil en kalm en zicht op 3 eilanden, 77 km, 18,54 kmh gem, 4u11.

Dag 105, 12 dec : Van kampement wind tegen over goede grindweg die al snel evolueert naar minder goed door de vele mini omleidingen rond betonnen platen en pijpen in deels droogstaande wadi’s. Weer macadam een heel eind voor Bandar Nakhiloo en zeer, zeer mooie weg met links de Perzische Golf en rechts grillige rotsen. Zeeschildpadden gespot en aankomst in Ziarat in guesthouse, 81 km, 15,91 kmh gem, 5u06.

Dag 106, 13 dec : Guesthouse Ziarat onder een dreigend wolkendek en met licht gedruppel langs kleine sluipwegen en langs olieraffinaderijen tot in Nakhl-e-Taghi bij gastfamilie die ons uitnodigt na het niet vinden van het enige hotel, 89 km, 20,13 kmh gem, 4u26.

Dag 107, 14 dec : Van gastfamilie dwars door een gebied vol olieraffinaderijen en petrochemie tot de afslag naar Jam. Klim van zeeniveau door verschillende tunnels naar 730 m en afdalen tot in gloednieuw, net geopend hotel in Jam op 640 m, 78 km, 15,27 kmh gem, 5u07.

*** TUSSENTIJDS TOTAAL : 4.815 KM ***

Dag 108, 15 dec : Hotel Jam, rustdag, koffie slurpen en waterpijpen, interview geven voor regionale tv en door straten sjezen met cameraploeg. ’s Avonds promofilmpje opnemen in 4 takes. 11,13 km, 14,67 kmh gem, 45 min.

Dag 109, 16 dec : De voorspelde stortvloed is er. Zware regen continu de hele dag en avond. Scholen zijn gesloten en vluchten geannuleerd. We blijven lekker binnen en socialisen met Damoon uit Teheran. Meisje komt zakje met dadels, energy drinks en zalfje brengen. ’s Avonds krijgen we doos met noten, dadels, en nog veel meer van één van de receptionistes.

Dag 110, 17 dec : nog altijd heftige regen. Pas in de namiddag worden het buien en wagen we ons buiten. Eerst koffietje slurpen en dan 2 huizen verder lasagna eten en thee drinken. ’s Avonds gaan we mee met Hossein van het hotel naar zijn zus en haar tandartsman en eten garnaal met frietjes én een pint. Leuke avond.

Dag 111, 18 dec : grijze start maar het regent niet. We vertrekken na uitgebreid afscheid van de staff. In dalende lijn rijden we richting Firouzabad en dankzij geen wind en geen noemenswaardig klimwerk eindigen we de dag langs deze drukke weg in een veld. We starten met ons tentje maar worden al vlug vriendelijk naar een hutje gedirigeerd (420 m), een soort schuur maar van beton en met tapijt. We zetten onze tent op in dit hutje want door condens drupt het van het dak, 114 km, 19,26 kmh gem, 5u57. Kampement

Dag 112, 19 dec : om 7u20 is de eigenaar daar en start zijn werkvolk aan de auberginepluk. Wij starten met fietsen om 9.30 en de eerste 33 km gaan licht golvend op en neer. Dan start het klimwerk niet al te steil met af en toe een langere afdaling naar een tussenvallei. De slotklim gaat van 850 naar 1380. Nog ruim voor het donker arriveren we in Firouzabad in hotel (1350 m) na net geen 1.000 m klimmen. Het is sinds lang geleden weer fris, 76 km, 13,85 kmh gem, 5u32.

Dag 113, 20 dec : van hotel (1350) fietsen we naar de afslag voor Hyghar canyon. Schitterend landschap met versteende “golven”. De zware regenval van enkele dagen geleden veroorzaakte hier ook problemen want de weg is nog altijd onder water. Via navraag vinden we een alternatieve route en de finale klim naar het eindpunt is steil. Op een soort schiereiland maken we ons kampement (1410 m) links en rechts een afgrond van 400 meter, TOPlocatie !, 50 km, 14,81 kmh gem, 3u24.

Dag 114, 21 dec : rustig ontwaken, enkel ons, op ’t gemak foto’s maken voor iemand komt, dan rustig ontbijten in machtig décor. Na ontbijt nog veel meer foto’s nemen en tentje op rotspuntje zetten. Om 14.15 u. terug fietsen naar Firouzabad en constateren dat overstroomde weg van gisteren, vrijgekomen is. Wel nog een klein beetje slijkerig. Om 17.20 weer in zelfde hotel in Firouzabad (1350), 40 km, 16,31 kmh gem, 2u28.

Dag 115, 22 dec : Hotel Firouzabad (1350), via Ardashir palace en door 2 kloven op de drukke baan over pashoogte 2.000 m. tot ergens in een veld en kampement een paar km voorbij Kavar (1520 m), 68 km, 17,63 kmh gem, 3u53.

Dag 116, 23 dec : veldkampement (1520), nog stukje op drukke weg, dan rustige weg aan de voet van de bergen en een laatste korte klim voor het binnenrijden van Shiraz, 63 km, 17,04 kmh gem en inchecken in Sohrab hostel (1530 m).

Dag 117, 24 dec : Grote Cheragh shrine bezoeken, Karim Khan citadel, bazaar en koffie slurpen, 14 km, 9,33 kmh gem, 1u31.

Dag 118, 25 dec : Met gids Jasmine en man naar Naqsh e Rustam (Necropolis) en daarna naar Persepolis. Daarna Kalam Polo gaan eten in groot restaurant in Shiraz en ’s avonds naar de nieuwe stad.

Dag 119, 26 dec : ’s Morgens naar Nasir al Molk moskee (roze moskee) en koffie slurpen op hoekje en terug naar het pleintje aan  Vakil moskee.

▼ foto's Kirgizië - Tadzjikistan - Oezbekistan 2019 ▼

▼ foto's Iran 2019 ▼ 

Pamir Kaart Gedetailleerd
PDF – 4,6 MB 475 downloads
Triplog Pamir-Iran
Word – 43,9 KB 120 downloads

REISVERSLAG PAMIR HIGHWAY - IRAN

 

Kirgizië

Na drie dagen voorbereiden, fiets fine tunen, proviand inslaan en acclimatiseren begin ik op 3 september eindelijk met mijn poging om de op één na hoogste internationale route ter wereld te fietsen. Vanuit Osh – Kirgizië op een zeer gezapige hoogte van 940 m klimt het gestaag via redelijk goed asfalt tot een eerste echte pas. De hoogteverschillen vallen nog mee en ik kruis al klimmend een Vlaams koppel die de Pamir achter de rug heeft.  Ik ben blij dat ik er eindelijk aan begonnen ben want eerlijk gezegd ervoer ik toch wel wat spanning en stress.  Kan ik dit wel aan ? Ben ik niet te laat op het jaar ? Zal ik mijn fiets niet compleet in snot rijden ? Het ronden van deze eerste Chiyirchik pas (2.383) brengt rust. Deze ouwe knar kan fysiek best nog wel tegen een stootje. Via het stadje Gulcha (1.750m) begin ik aan de eerste echte grote test: de kronkelige Taldik pas.  De wind blaast strak in mijn gezicht en het stijgingspercentage neemt toe.  De hoogte doet mij naar adem happen en ik moet gedurende de hele klim een paar keer stoppen.  Ik overtuig mezelf dat het vooral door de tegendraadse wind komt dat ik deze helling moeizaam op kom. Uiteindelijk – na de zoveelste haarspeldbocht – rij ik op 3.600 m over de pashoogte.  Aan de andere kant van de pas ligt de nederzetting Sary Tash op een ijzige hoogte van 3.150 meter. Aan de overkant van de brede vallei rijst de kolossale besneeuwde muur van de Alai keten op.  Peak Lenin met zijn 7.134 m hoge top vormt het hoogste punt.

Omdat ik weet dat wanneer ik Kirgizië verlaat en Tadzjikistan binnen rij het zwaarste én hoogste deel van de Pamir begint, besluit ik een uitstapje te maken naar het basiskamp van Peak Lenin. Dit zou de gewenning aan grote hoogte moeten tegoed komen. Daarvoor beuk ik tegen een snoeiharde westenwind op 6 september naar het dorpje Sary Moghul.  Ik laat mijn fiets achter bij de jeep bestuurder die mij naar het basiskamp zal rijden. 

In een yurt kamp aan het Tulpar Kol meer (3.500m) verblijf ik twee nachten en maak twee wandelingen waarvan de laatste me naar een piekje leidt op 4.275 m met schitterend én onbelemmerd zicht op de belachelijk hoge Peak Lenin.

Via Sary Tash laat ik op 9 september Kirgizië achter mij.  De grenspost is een formaliteit en ik trap verder in niemandsland.  De Tadzjiekse grenspost ligt pas een paar km na de eerstkomende pas.  Die haal ik net niet want ik besluit mijn tent op te zetten in een klein zijvalleitje op 3.855 meter hoogte.

Ik kook mijn potje en geniet van het majestueuze zicht dat ik heb.  Voor ik ga slapen doe ik nog een wandeling om terug mooi warm te krijgen.  Ik doet dat wel meer, ook met Katrien.  Dat is trouwens een heel effectief middel om lekker warm in je slaapzak te schuiven.  Dit wandelingetje krijgt echter een vervelend staartje.  Wanneer ik na een aantal keer gefluit te hebben gehoord rond me kijk, niks of niemand zie en concludeer dat ergens een herder aan de slag is met zijn kudde, wandel ik nietsvermoedend gewoon verder.  Plots klinkt het gefluit veel luider en zie ik plots twee militairen gewapend met een klakkebus bijna lopend achter mij.  Ze gebaren me te stoppen.  Ietwat gealarmeerd doe ik dat ook en volgt een nerveus over en weer gepalaver.  We verstaan elkaar niet, maar zij vinden dat wat ik doe zeer verdacht is en eisen mijn paspoort. Met google translate probeer ik hen uit te leggen dat mijn paspoort in mijn tent ligt en dat dat nog een kilometer verder wandelen is langs de weg.  De militairen vertrouwen me niet, ik hen ook niet echt en telkens wanneer ik aanstalten maak om te vertrekken houden ze me tegen.  Dit wordt hier nu toch heel vervelend.  Uiteindelijk wandelen ze mee tot mijn tent en wanneer ze de Kirgizische stempel in mijn paspoort zien, bedaren ze wat.  Ze eisen nog een flinke slot van mijn water en vertrekken uiteindelijk.

Die nacht word ik wakker en voel me helemaal  niet ok.  Mijn darmen voeren hun versie uit van de negende van Beethoven en buiten hoor ik dat de wind aanwakkert. Het is trouwens beginnen sneeuwen.  De nacht maakt plaats voor een ijzige morgen en het duurt tot in de late namiddag eer ik de moed vind om mijn tent op te breken, mijn boeltje op mijn fiets te sjorren en de amper 4 km bergop te overbruggen waar ik crash in een schamele homestay net voor de finale klim naar de Kyzyl Art pas.  Die nacht raast de wind en sneeuw rond het schamele hutje, maar binnen is het dankzij het kacheltje lekker warm.

 

Tadzjikistan

 

Ik voel me al een stuk beter, de wind is gaan liggen en het zonnetje schijnt weer vrolijk.  Wel ligt er nog wat sneeuw wat de finale beklimming lastig en slijkerig maakt. Op 4.336 m hoogte heb ik de Kyzyl Art pas bedwongen en volgt een koude afdaling tot de Tadzjiekse grenspost.  Daar duurt het iets langer om mijn stempel te krijgen, maar eigenlijk ook hier geen moeilijk doenerij.  Er volgt nu een langgerekte afdaling door een schit-ter-end desolaat maanlandschap en na een volgend tussencolletje (Uy Buloq, 4.232m) kom ik aan in Karakul aan het gelijknamige meer.  De homestay is gezellig en zit vol met Pamir fietsers en motor- en jeeprijders.

13 September; na een zeer koude nacht (-10°, 4.285m) vertrek ik redelijk laat op weg naar het hoogste punt van de Pamir Highway. 7 km voor de pas pootte ik mijn tentje neer tussen een groot rotsblok en het honderden kilometers lange hek dat de vriendelijke Chinezen hebben neergezet in dit buurland ter bescherming van de Chinese natie.  Ik vond het trouwens zeer fijn vast te stellen dat dit onding heel wat fikse gaten vertoont en op bepaalde plekken compleet lek is. De beklimming van de Ak Baital pas ging goed zonder noemenswaardige problemen en vrij laat op de middag kon ik ook deze 4.655 m hoge pas op mijn palmares schrijven. Diezelfde avond was het Pamir hotel in Murghab mijn eindbestemming.  De hoogste tijd ook voor een dagje rust.

In de bazaar, een verzameling ingerichte zeecontainers, vul ik mijn proviand verder aan.

De drie dagen die ik nodig heb om Alichur te bereiken worden gedomineerd door een harde tegenwind die mijn vooruitgang sterk bemoeilijken. Ik constateer dat ik geregeld niet voor publicatie vatbare krachttermen tegen de elementen schreeuw.  Het lijkt alleen harder te gaan waaien.

Alichur ligt zo’n 25 km voor de afslag naar de Wakhan vallei én -variant van de Pamir.  De Wakhan schurkt wat ongemakkelijk aan tegen het ten zuiden gelegen Afghanistan waarbij de grens gevormd wordt door een wild stromende bergrivier.  De Wakhan kun je bondig samenvatten met de volgende woorden: afgelegen, desolaat, zanderig, moeilijk en oneindig mooi.  Je kijkt er bijvoorbeeld constant uit op de imposante Wakhan (Afghanistan) én Hindu Kush (Afghanistan-Pakistan) bergketens. Bergketens met vele pieken tussen de 5 en 7.000 meter.

Vooral het gedeelte tussen de afslag op de M41 Pamir Highway en het eerste dorpje Langar is bijna volledig gespeend van menselijke bewoning en op heel veel plaatsen kun je vanuit Tadzjikistan een kei gooien over de rivier die dan valt in Afghanistan.  Toch wel een vreemd gevoel om ongehinderd een blik (of kei) te werpen in dit door oorlog en twist geteisterde land. Het dient wel gezegd dat deze Wakhan corridor/vallei rustig en veilig is én in een verre (vergeten) uithoek van dit land ligt.

Na Langar komt er stelselmatig meer leven in de vallei – het ligt per slot van rekening al weer een heel stuk lager – en de Tadzjiekse inwoners zijn in deze periode van het jaar druk doende met de oogst binnen te halen en zich te prepareren voor de naderende harde winter.

De toegang tot al dit moois vanuit het noorden ligt op de Khargush pas (4.344 m) een niet onoverkomelijke hindernis.  Bij het naderen van de Wakhan vallei is er nog een Tadzjiekse militaire controlepost waar ze fietsers wel gewoon zijn. Wat volgt is een zandbak om u tegen te zeggen. Fietsen is een uitdaging en veelal moet ik mijn fiets voortduwen. 

Ter hoogte van Yamchun kun je 8 km onverhard en steil naar een klein basic kuuroord klimmen.  Ik kon na wat rondvragen een lift op de kop tikken die mij en mijn fiets naar boven wou rijden. Een kilometer of zo voor de Bibi Fatima bron is er het bijna verkruimelde Yamchun fort dat ongeëvenaarde uitzichten biedt over de vallei en de aan de overkant liggende met gletsjers bezaaide bergketen.

Mijn verblijf in Bibi Fatima kreeg ook een staartje door een opstootje van turista, allicht opgelopen in het restaurant van het hotelletje. Een dagje extra rust en de volgende dag was ondergetekende alweer de oude.

In Ishkashim zag ik voor het eerst na lange tijd weer een verkeerslicht.  Niet dat die echt gerespecteerd werd, maar hij stond er toch maar mooi van groen naar oranje naar rood en weer groen te branden.  Ben je op zaterdag in Ishakashim dan kun je zonder visum de Panj rivier én grens over om de zaterdagmarkt op Afghaanse bodem mee te maken (enkel de markt). Dat was voor mij niet het geval.

Ter hoogte van Andarob kun je ook een zeer interessante zijsprong maken naar het kuuroord van Garmchashma.  De beklimming is zeer doenbaar maar ik ben er “en passant” wel aan een mogelijke zwaar letsel ontsnapt.  De linkerkant (als je naar de warmwaterbron rijdt) van de weg wordt gevormd door een rotswand.  Op een bepaald moment hoor ik een vaag geritsel en kijk ik toevallig omhoog naar de die rotswand.  Daar boven loopt een kudde geiten en zie ik nog net een ongezond grote steen op mij afkomen.  Ik kan nog net mijn hoofd afwenden en het projectiel ontwijken.  Had deze steen mijn hoofd geraakt, wel, dan zat ik hier waarschijnlijk ofwel met heel veel fouten te tikken ofwel helemaal niet.

Op 27 september rij ik in de namiddag Khorog binnen en reserveer ik direct een paar nachten in de Pamir Lodge, een onder fietsers en overlanders goed gekende lodge. Het ligt een beetje buiten het centrum en op het einde krijg je nog een kort maar nijdig klimmetje voorgeschoteld.

Khorog is de hoofdstad van de autonome regio Gorno-Badakhshan. Hou er rekening mee dat je een speciale permit nodig hebt om de autonome regio in te komen. Je kan die bijvoorbeeld samen aanvragen met je Tadzjieks visum.  Van de hierboven beschreven route ligt het volledige Tadzjiekse gedeelte in die regio. Voor recente en concrete info hieromtrent: https://caravanistan.com/visa/tajikistan/

 

29 september 2019

De Shakdara vallei variant (Tadzjikistan)

 

Ik hou vandaag mijn laatste rustdag in Khorog dat naar Tadzjiekse normen erg laag ligt (2100 m) na een goeie twee weken fietsen op grote hoogte.

Op één maand tijd slechts één dag met sneeuw gehad, al de rest scheen de zon onverbiddelijk op mijn grijze bolster, niet slecht denk ik zo. Zonder de minste materiaalbreuk of lichamelijk letsel ondertussen 1.100 km over soms onverantwoord slechte wegen gerammeld. Twee mindere dagen deden mij in bed belanden met een lichte voedselbesmetting.

Morgen start ik weer een klim tot een stuk boven de 4000 meter om de Shakdara vallei te ontdekken en verder af te dalen over de Pamir highway. Daarna borstel ik verder naar Dushanbe -hoofdstad der Tadzjieken - en het mythische Samarkand in Oezbekistan, één van de parels aan de zijderoute.

Een volgend verslagje komt waarschijnlijk pas in Dushanbe want het internet is hier zo’n beetje als de opbrengst van de kweek van mango’s op Spitsbergen: pover, zeer pover.

 

5 oktober 2019  · 

Mijn Tadzjiekse simkaart was eventjes aan een reanimatie toe en na vijf dagen woestenij in de Shakdara vallei ben ik terug in Khorog en vind ik zowaar nog wat tijd om "teen en tander" publiekelijk te maken.

Drie dagen had ik nodig om de Maysara pas (4230) te beklimmen eerst via een soort tarmac en vervolgens een verzameling van onverhard wegdek in verschillende stadia van ontbinding.

De Shakdara vallei is mijns inziens niet te missen.  Ik fiets de lus in tegenwijzerzin en bevind me nu niet meer op de M41. 

De herfstkleuren manifesteren zich ondertussen zeer opvallend langs de kolkende Shakdara rivier en contrasteren mooi met de woeste bergen, kloven en de twee in het oog springende net-niet-zevenduizenders; Peak Karl Marx en Peak Engels. Een aantal km voor de weg finaal in noordelijke richting begint te klimmen richting de Maysara pas, plaats ik mijn tentje in de schaduw van een vervallen fort.  Het wordt koud die avond (hoogte 3.360m) en er dwarrelen zowaar een paar vlokjes naar beneden. De volgende morgen vind ik de hotspring op een honderdtal meter van mijn tentje en geniet van een heerlijk warmwaterbad. Een herder met een grote kudde schapen posteert zich ongegeneerd vlak bij me en probeert een praatje te slaan.

De klim naar de Maysara pas is mooi en lang en is niet al te steil. Ik kom uiteindelijk op een plateau, passeer een meer op mijn rechterkant en begin uiteindelijk zachtjes af te dalen.  Het is echter al laat en ik heb het niet warm.  Net voor een rivierdoorsteek passeer ik een verlaten stal en beslis om er mijn tentje in op te slaan. Ik zit nu toch tenminste een beetje beschut.  De wind waait strak en het is berekoud hier op 4.160 m hoogte.

De volgende morgen draag ik eerst mijn bagage naar de overkant en vervolgens mijn fiets. Er is geen brug, maar de waterstand is laag.  In de lente zou deze oversteek wel eens problematisch kunnen zijn.

Een paar kilometer ten oosten van het gehuchtje Jelondy komt de Shakdara route terug op de Pamir highway via een uiterst bouwvallig en schuin hangend brugje. Dit gedeelte terug naar Khorog mag volgens mijn zeer bescheiden mening tot één van de mooiste stukjes Pamir geboekstaafd worden. Stel je hoge besneeuwde pieken voor met in de vallei een groen-geel-oranje lint van herfstige flora, in de lagere regionen slaperige nestjes waar de oogst volop bezig is en het kaf nog manueel van het koren gescheiden wordt. Als er (gebrekkig) asfalt onder je Schwalbes geserveerd wordt en dat asfalt nog afdaalt op de koop toe, wel dan kan de fietspret niet op. Dit alles onder een niet aflatende Tadzjiekse zon, al moet ik eerlijk vermelden dat het vorige avond toch wel 20 min fel geregend heeft (op 40 dagen) maar dan zat ik al lang knus in de Pamir Lodge.

 

14 oktober 2019  · 

De westelijke Pamir  (Tavildara route)

 

Ik verlaat Khorog in noordelijke richting en links van mij stroomt nog altijd de machtige Panj rivier.  Ik fiets nog altijd langs de grens met Afghanistan en soms gebeurt het dat Afghanen wat onverstaanbaars roepen naar me. Via Rushan (afslag voor een andere interessante variant op de Pamir, de Bartang vallei) bereik ik uiteindelijk Khalai-i-Kumb.  Hier verlaat de M41 de Panj vallei en Afghanistan en klimt behoorlijk steil via een controle post en dan nog steiler tot aan de Sagirdasht pas (3.252 m).  Links en rechts staan borden die waarschuwen voor mijnen.  Hier zet je  niet zomaar ergens je tentje op.  Een lange afdaling en een passage door een mooie kloof brengen me in het kleine plaatsje Tavildara.

Dan denk je dat je zowat het zwaarste van de hele Pamir gehad hebt en je enkel nog wat heuveltjes en ribbelstroken te verwerken krijgt, maar niks is minder waar.  De toestand van de weg wordt weer dramatisch, restanten van modderstromen bemoeilijken nog altijd het weinige verkeer en een aantal bruggen zijn onberijdbaar geworden. Er zitten ook continue venijnige klimmetjes in de route, maar het blijft ook oneindig mooi.  Ik fiets nog altijd langs en boven een kloof en het vordert moeizaam. 

Wanneer ik uiteindelijk via een hangbrug ter hoogte van Humdon in een wijder dal terecht kom sla ik linksaf richting Dushanbe en sla mij tent ergens tussen wat bomen op.

De volgende dag moet ik heel onverwacht nog alles uit de kast halen want de Tadzjiekse regering heeft beslist een rivier af te dammen en er zijn gigantische werken aan de gang.  Dit houdt in dat de oude weg die langs de rivier liep verlaten moet worden en in de plaats is er een (tijdelijke) zeer slechte, drukke en steile alternatieve route die geregeld tussen de 100 à 300 meter stijgt en daalt.  Voorwaar geen pretje.  Afgepeigerd crash ik in Ob-i-Garm, vind een leuk logies en slaap ik als een roos.

De daaropvolgende morgen rest mij  nog een klimmetje van een kleine 500 meter (naar 1.800) gevolgd door een lange afdaling tot in Dushanbe.  Het is me gelukt !

 

16 oktober

 

Na een paar deugddoende rustdagen in Dushanbe begin ik aan het laatste stukje Tadzjikistan. In noordelijke richting rij ik over de brede drukke Rudavi avenue naar mijn laatste Tadzjiekse uitdaging; de Anzob tunnel. Dit is een 5 km lang onding waar onheilspellende verhalen de ronde over doen.  Het zou niet verlicht zijn, niet geventileerd en rijkelijk voorzien van putten waar auto’s voor goed in verdwijnen. Er is een alternatief, de onverharde oude pasweg via het dorpje Kalon slingert zich moedig over een hoogte van 3.373 m.  Ik kies voor de tunnelweg met dien verstande dat ik de doorsteek van de tunnel IN een vrachtwagen wil doen.  De aanloop loopt over mooi asfalt en wederom rijzen de bergen hoog boven mij uit. Net na de splitsing van de alternatieve pasweg maan ik de eerstkomende vrachtwagen aan te stoppen.  Tot mijn verbazing doet die dat ook en zit ik vijf minuten later in een aftandse Kamaz vrachtwagen, fietsje achterop.  De tunnel is lang, wél schaars verlicht en rokerig maar valt qua putten nog best mee.  Toch ben ik heel blij in deze oldtimer te zitten.  Net na het uitrijden van de tunnel vraag ik de vriendelijke chauffeur te stoppen en laad ik mijn fiets uit. Wanneer ik wapper met wat geld, wuift de chauffeur mij vriendelijk vaarwel.  Een lange afdaling in schitterend berggebied brengt me die avond in een klein parkje waar ik mijn tentje onopvallend tussen de bomen parkeer. De volgende dag is een lange, geleidelijke afdaling tot aan de grens met Oezbekistan weliswaar een beetje bemoeilijkt door een hardnekkige tegenwind die de vallei in blaast.

De grensovergang in Chubot gaat behoorlijk vlotjes en nu resten mij nog een 40 tal km tot Samarkand.

 

Oezbekistan

 

18 oktober

Samarkand, werelderfgoed, is niet te missen !  Militair genie Timur Lenk besloot in 1360 deze stad hoofdstad van zijn grote rijk te maken.  Daarvoor werden de beste vakwerklui van heinde en ver naar deze stad gesommeerd om imposante bouwwerken neer te zetten. Kleinzoon Ulug Bey begon in de 15e eeuw aan het iconische Registan, bestaande uit drie madrassa’s (koranscholen)/moskeeën.

Wat vroeger een zanderig plein was is nu een imposant en majestueus complex van deze drie pareltjes.

’s Avonds wordt op gezette tijden op de gevels en wanden van het Registan de geschiedenis van Oezbekistan in drie dimensies geprojecteerd.  Een niet te missen spektakel !  Wanneer er geen projecties zijn, wordt na zonsondergang het volledige complex in kleuren gehuld.  Soms mooi, soms kitscherig.

Er zijn overigens nog mooie plekjes in de stad zoals het eeuwenoude kerkhof Shah-i-Zinda of Bibi Khanum (gebouwd voor zijn vrouw).  Timur zelf ligt in het Gur -e Amir mausoleum begraven.

Op 21 oktober rij ik met mijn fiets naar het station van Samarkand en neem de trein naar Bukhara.  Ik hoef zelfs niet te betalen voor mijn fiets ! Daar kan de Nationale Maatschappij van Belgische Spooronderbrekingen nog een puntje aan zuigen !

Bukhara staat ook tjokvol oude gebouwen en moskeeën en heeft een indrukwekkend fort (de “Ark”).  In dergelijke steden is een fiets een ideaal vervoersmiddel.  Je laveert vrolijk door alle files, parkeert je tweewieler overal (mits goed gesloten natuurlijk) vlakbij bezienswaardigheden en in het geval van Bukhara overbrug je de 13 km van het station naar het centrum op eigen kracht.

Vanuit Bukhara spoor ik terug naar Samarkand en fiets in twee en een halve dag over rechte en behoorlijk drukke wegen naar Tasjkent. Daar trek ik drie dagen uit om Tasjkent te bezoeken en om me voor te bereiden op mijn vlucht naar Iran.

Om in Iran te raken vanuit Oezbekistan moet ik door de strenge en internationaal geïsoleerde dictatuurstaat Turkmenistan en omdat ik geen zin heb in een administratieve uitputtingsslag voor een visum (wordt schijnbaar niet uitgereikt in een korte tijdspanne voor en na de nationale feestdag) kies ik voor een vlucht via Dubai naar Mashhad.  In Tasjkent vind ik na veel zoeken en rondvragen een handelaar die lege fietsdozen staan heeft én koop ik een goedkope hardshell valies waar al mijn bagage in kan.

 

Iran

 

5 november

Na een vlucht van Tasjkent naar Dubai, gevolgd door een tweede vlucht van Dubai naar Masshad zet ik voet op Iraanse bodem.  Mashhad, in het noordoosten, is de tweede grootste stad van Iran en het belangrijkste bedevaartsoord.  De immer groeiende schrijn van Imam Reza trekt jaarlijks miljoenen pelgrims en is ondertussen een groot complex geworden.  Ik vond Mashhad een grote, drukke, niet bijster leuke stad waar je naar verhouding met andere Iraanse steden veel in chador (letterlijk: tent) gehulde vrouwen ziet rondlopen en waar de strenge islamitische wetten rigoureus worden toegepast. 

Met een gecharterde taxi liet ik me voor 170 euro helemaal tot in Kerman in het zuidoosten van het land rijden. Dit deed ik omdat ik me vooral wilde concentreren op de kust langs de Perzische Golf en zijn eilanden én omdat het traject Mashhad – Kerman (een kleine 1.000 km) vooral over leeg, desolaat gebied loopt.  Bijkomend pluspuntje is dat in het zuiden van Iran het in de winter nog altijd lekker warm is.  Daar wil je overigens niet in de lente en zomer verzeild raken; temperaturen van rond de 50° zijn dan zeker geen uitzondering.

In Kerman wisselde ik mijn euro’s en dollars in Iraanse Rial, sloeg ik wat proviand in en begon aan mijn derde maand solo fietsen.  Volgende maand komt Katrien me vergezellen voor een tweede en laatste maand in Iran.

 

 

24 november 2019

Ondertussen ben ik bijna drie volle maanden op de fiets en momenteel vrolijk fietsend door het immense Iran. Immens én intens. Er wordt beweerd dat Iran gevaarlijk is. Dat er dagelijks protesten zijn om de haat jegens het westen te ventileren. Wel, …het klopt dat Iran gevaarlijk is. Voor je reisplanning én de gaatjesvorming in je gebit weliswaar. Voor je het goed en wel beseft zit je ergens in kleermakerszit op de vloer bij mensen thuis en word je onophoudelijk eten, thee en zoetigheden gevoederd. Je wordt voorgesteld aan andere familieleden in het dorp waar je – uiteraard - weer een karrevracht zoetigheden voorgeschoteld krijgt én vervolgens rondgeleid wordt door de velden en eigenhandig aan de safraanpluk kan meehelpen, of aan het plukken van de overheerlijke kaki’s in de boomgaard. ’s Avonds wordt de haard aangestoken, zit de hele familie samen, 5 kinderen incluis en wordt er meer lekkers geserveerd. De invitatie om een hele week te blijven heb ik met enige moeite kunnen afwimpelen. Dit overkwam me 8 km voor het binnenrijden van Deh Bakry, een dorp op 2100 m hoogte op de weg tussen Kerman en Jiroft waar Mehdi me gewoonweg inviteerde om te blijven slapen. In datzelfde dorp werd ik trouwens door een tweede familie een halfuur later eveneens uitgenodigd. Du jamais vue ! En waag het niet om maar één verfrommelde rial te geven ter compensatie, neen, het zou als een belediging ervaren worden.

Dan fiets je dapper verder, vastberaden al die zoetigheden er af te rijden en merk je dat het alomtegenwoordige 4G netwerk sputtert en volledig tot stilstand komt. Ik had al opgevangen ergens de 14e  of 15e november dat de regering de benzineprijzen onverwacht fors had verhoogd en via het kleine netwerkje aan Iraniërs waar ik contact mee hou hoorde ik dat de zaak aan het escaleren was. Protesten in tientallen steden werden zeer hardhandig en met buitensporig geweld neergeslagen door de politie en de machtige revolutionaire garde. Tientallen doden, veel meer volgens Amnesty International, een paar volgens het regime.

Tijdens die periode was ik aan het fietsen ver van alle grote steden en alle tumult en heb ik buiten het volledig wegvallen van het internet helemaal niks gemerkt. Van Engels sprekende Iraniërs hoorde ik dan wel dat er stront aan de knikker was. De enige grote stad waar ik verbleef, Bandar Abbas in het diepe zuidoosten, bleef gevrijwaard van geweld. Ondertussen (ik schrijf dit stukje op 24/11) fiets ik op het grote eiland Qeshm, na het veel kleinere Hormuz eilandje te hebben bezocht. Er hangt hier echt een eilandsfeertje en alle problemen en geweld lijken hier een verre echo.

Het internet wordt ondertussen stad per stad terug geactiveerd waarbij vooral de steden en regio’s waar geen onlusten waren/zijn eerst aan de beurt zijn. Zoals hier op Qeshm, een eiland dat één geologisch wonderland is van grillige rotsformaties, kloven, zoutbergen en zoutgrotten. Net als Hormuz. Bij temperaturen tussen de 31 en 24 graden en een strategisch golvende Perzische Golf binnen bereik heb ik natuurlijk al een paar keer mijn zwembroek aangetrokken.

Ik fiets en zwem hier nog een aantal dagen dapper door en ga dan de 30ste  november Katrien oppikken in Esfahan.

 

17 december 2019 

 

Voor de – naar onze mening – extreem belachelijke prijs van 31 € spoorden we ons getweeën mét Katriens fiets in een voor ons afgehuurde coupé voor 4 personen van Esfahan naar Bandar Abbas. Een slordige 1.000 km zuidoostelijker. Daar had ik mijn solo fietstocht afgerond én mijn fiets achtergelaten in een hotel.

’s Morgens om 07.00 u. arriveerden we in B.A., pikten we mijn fiets op en namen bijna onmiddellijk de ferry naar Hormuz. Dit eilandje wilde ik Katrien per se laten zien. Je waant je er op planeet Mars, maar dan mét een leefbare atmosfeer én met een zwembare zee. Kamperen deden we op Red Beach onder een fonkelende sterrenhemel.

De volgende morgen voeren we naar het naburige Qeshm eiland en volgden we de zuidkust tot het uiterste westelijke punt (Basaido). Het stuk kust tussen dit punt en pakweg halverwege Qeshm is bijna volledig gespeend van bebouwing, toeristen én macadam en uitermate geschikt om je tentje zomaar ergens neer te poten. Dat deden we een eerste maal op het strand waar we ’s morgens bezoek kregen van een kudde gretig grazende dromedarissen, een tweede maal op een beschermd strand waar in het voorjaar zeeschildpadden hun eieren komen leggen en een derde maal in een grandioos woestijndecor waar de stilte allesoverheersend was.

Met een gecharterd vissersbootje staken we vanop dit westelijke punt de Perzische Golf over (een tiental km) en koersend tegen de te verwachten invallende duisternis finishten we die avond in het mooie historische guesthouse van Mohammed in Bandar Kong. Het voorvoegsel “Bandar” betekent “haven” en de bevolkingsgroep die deze zuidelijke regio bevolkt zijn “Bandari”. Een staaltje van hun kunnen kregen we die avond te zien toen we uitgenodigd werden op een Bandari trouwfeest. Trouwfeesten in Iran zijn veelal gescheiden gebeurtenissen waarbij mannen en vrouwen afzonderlijk vieren en ook hier was dit het geval. De lokale band speelde ten dans en de mannen demonstreerden hun talenten. De Bandari dansen op een heel bijzondere manier. Stel je een man voor die ter hoogte van schouders én kont stevig elektrisch geprikkeld wordt en bijgevolg vibrerend beweegt met een frequentie die de snelheid van vleugelslag van een zwevende kolibrie benadert. Zelden Katrien met zo’n aandacht naar dansende mensen zien kijken. Zeer jammer (mijmerde ik) dat we niet op het vrouwelijk gedeelte uitgenodigd waren.

De volgende dag, een goeie 45 km voor aankomst werden we van de weg geplukt door Aboozar. Aboozar nodigde, al kwam het eerder over als een bevel, ons uit die avond bij zijn familie te overnachten. Daar gingen we gretig op in. En zo kwam het dat we die avond en de volgende dag en nacht volgestouwd werden met lokale lekkernijen en mee op picknick gingen ergens ten velde. Aboozar’s bevelende manier van praten was niet te wijten aan zijn karakter maar eerder aan zijn beperkte woordenschat. “You eat”, “you sleep now”, die stijl.

De volgende twee dagen volgden we de prachtige, verlaten en wilde zuidkust tussen Bandar Charak en Parsian op een wegje die in westerse landen al lang tot nationale fietsroute gepromoot en gedeclareerd zou zijn. Toppunt was het plekje waar we kampeerden; een verlaten maar nog redelijk intact militair checkpoint. Die checkpoints zijn doorheen het land redelijk uniform en kun je het best voorstellen als een mini kasteeltje of fort. Centrale toegangspoort, twee donjons of torens diagonaal tegenover elkaar en kantelen op alle vier zijden. Ons tentje op het terras op het bovenste niveau gaf een strategisch én panoramisch zicht op de bergen achter en de azuurblauwe golf voor ons. Onvergetelijk.

Iets minder onvergetelijk was de passage door een gebied waar klaarblijkelijk gas in de grond steekt. Een twintigtal km ploegden we door een behoorlijk apocalyptisch landschap; hoge schoorstenen waar restgassen verbrand worden, kilo- en kilometers aan buizen en leidingen en een opeenvolging van fabriekshallen, transformatoren en meer van dat industrieel fraais. Niet direct een opbeurend strookje om te fietsen.

Ter hoogte van Bandar Siraf draaiden we rechtsaf en verruilden we definitief de warme kust voor de koelere bergen én voor wat uitdagender fietswerk. In Jam stad verbleven we langer dan verwacht want een zeer gemene en actieve buienzone trok over deze regio. Buien waren het eigenlijk niet, maar één langgerekte intense stortvloed. Scholen sloten de deuren voor twee dagen en vluchten werden geannuleerd. Na ons onweer debacle op de Marokkaanse Tizi-n-test wisten we wel beter en schuilden we twee dagen in dit gloednieuwe hotel dat pas één dag geopend was. We hielden er ons bezig met respectievelijk, 1. Waterpijpen en koffieslurpen in het enige koffieslurp zaakje, 2. Een interview geven voor de regionale tv, door de straten sjezen gevolgd door een cameraploeg, 3. Cadeautjes in ontvangst nemen van geïnteresseerde én lieve inboorlingen in de lobby van het hotel, 4. Een interview geven voor de website van het hotel, 5. Naar buiten kijken om te constateren dat het nog steeds aan het regenen was, 6. vrolijk de wet overtreden en illegaal bier bestellen met onze Teheraanse gestrande vriend Damoon en als twee tieners dan ook stiekem dat illegale (Schotse) bier opdrinken en 7. Veel eten en regionale lekkernijen uitproberen.

Morgen en de komende dagen wordt gelukkig zonnig weer beloofd en rijden we verder richting Firouzabad en Shiraz, maar daar hoor je later meer over.

Warme groetjes uit Jam, Iran.

 

Finish in zicht

 

Wanneer we Jam uitrijden zien we al snel dat de regen van afgelopen dagen her en der voor schade heeft gezorgd.  Naast de weg 65 stuwt de rivier woest haar chocolade bruin water naar beneden.  Verder is er duidelijk een steen/modderlawine naar beneden gekomen die gelukkig grotendeels is opgeruimd.  Na 114 km vinden we het welletjes en proberen zo geniepig mogelijk ons tentje op te zetten tussen op een klein stukje onbewerkte grond tussen de groentenvelden.  Natuurlijk worden we opgemerkt en een man wijst en loodst ons naar een betonnen gebouwtje waar we mogen slapen.  Er ligt tapijt, er is elektriciteit en er is water.  Meer hebben we niet nodig. Die avond zetten we wel nog ons tentje op in het schuurtje want het metalen golfplaten dakje laat dikke condensdruppels op ons vallen.

De volgende dag eindigen we in Firuzabad waar we ’s avonds onze intrek nemen in een hotel.  De ochtend erop willen we bij vertrek afrekenen, maar dat gaat niet want er is een elektriciteitspanne.  We willen ons cash geld achter de hand houden en betalen het liefst met onze Iraanse bankkaart die Maryam uit Esfahan voor ons regelde.  Het volstaat te zeggen dat we zullen betalen wanneer we morgenavond terug naar het hotel zullen komen voor een overnachting.  Probeer dat maar eens bij ons. 

We fietsen Firuzabad uit en zien dat de elektriciteitspanne heel de stad treft.  We moeten nu toch een beetje cash gebruiken om wat proviand in te slaan want vanavond willen we kamperen aan de Hayghar kloof.  De weg erheen, eerst over de 94 is rustig en heel mooi.  Overal duiken versteende golven in verschillende kleuren op in de rotsen en bergwanden en wanneer we iets voorbij Shahrak-e Shahid rechtsaf slaan wordt het nog rustiger en mooier.  Al is er wel stront aan de knikker; op de splitsing probeerde een politieman ons iets duidelijk maken, maar liet ons vooralsnog de weg inslaan.  Een paar km verderop is duidelijk waarom; het strookje asfalt dat we volgen verdwijnt onder bruin water een paar honderd meter voor een brugje.  Ook hier zorgde de overvloedige regen voor problemen.  Een vriendelijke, picknickende familie wijst ons een alternatieve route aan en na wat gezoek kunnen we het overstroomde gedeelte vermijden en na een fikse klim bereiken we het punt waar we diep in de kloof kunnen kijken.  We verlaten de weg en rijden met onze fiets naar het einde van een klein plateau dat aan drie kanten door een 400 meter diepte wordt begrensd.  Daar zetten we ons tentje op en genieten een lange avond van de grootse stilte en de heldere sterrenhemel.  We zijn moederziel alleen en ook de volgende ochtend genieten we nog heel de voormiddag van deze formidabele omgeving. Na de middag rijden we terug naar Firuzabad, gaan naar hetzelfde hotel en betalen twee nachten.

Het einde van deze mooie reis komt nu wel heel dichtbij; in twee dagen fietsen we via Kavar tot in Shiraz.

Shiraz is een leuke stad met een aantal mooie bezienswaardigheden zoals de “roze moskee (Nasir al Molk), de citadel, …  Aan het leuke pleintje bij de Vakil moskee zijn er vele theehuizen die vaak mierzoete en lekkere gebakjes serveren en we ontmoeten er een aantal Europese (fietsende) reizigers waar we samen mee aan een tafeltje zitten.

We reageren op een affiche die een gids aanprijst en contacteren haar.  We spreken af met Jasmine de volgende dag het niet zo veraf gelegen Persepolis te gaan bezoeken.  Op een paar kilometer van de oeroude Perzische zomer hoofdstad hebben de oude Perzen hun koningen begraven in tombes die in de loodrechte rotswand zijn uitgehouwen (Naqsh-e Rostam).  Beide locaties zijn verplichte kost en zeer de moeite !  De hedendaagse Iraniërs glimmen van trots wanneer ze over hun roemrijke verleden kunnen vertellen toen het Perzische Rijk (vanaf ongeveer 559 voor Christus) zowat het grootste gedeelte van het nabije oosten tot in noordoost Afrika omvatte.

Met een afgehuurde taxi rijden we op 27 december met onze fietsen in de koffer naar Esfahan

Rating: 0 sterren
0 stemmen

Reactie plaatsen

Reacties

Er zijn geen reacties geplaatst.